Dna onderzoek bij rechtzaken

  • mattijs

    ik moet voor school een meningsvormend onderzoek doen naar het gebruik van Dna onderzoek bij rechtzaken

    ik hoop dat u een reactiewilt geven op dit onderwerp

    Uw mening is vanharte welkom

  • Willem

    Ikzelf ben voor. Er bestaat veel angst voor DNA onderzoek omdat uit DNA heel veel informatie gehaald kan worden over de eigenschappen van een persoon.

    Justititie kan van het DNA echter een zogenaamde DNA fingerprint maken van het wangslijmvlies. Hiervoor wordt het DNA met chemische stofjes in vele stukjes geknipt die verolgens zichtbaar gemaakt kunnen worden op een film. Men kan deze film bewaren. Hierop staat echter niets anders dan een patroon van donkere streepjes. Hieruit kan men NIETS aflezen of de kenmerken van een persoon, het biedt dus exact dezelfde informatie als een vingerafdruk. Het enige verschil is dat deze DNA fingerprint makkelijker actgerlaten wordt dan een vingerafdruk. De DNA fingerprint vind je terug in haren, bloedresten, sperma, huidschilfers etc. etc.

    Bij sporenonderzoek kan men deze zaken analyseren. Als dit van dezelfde persoon is dit te herkennen aan het bandjespatroon dat overeenkomt met dat van de dader. Gewoon een kwestie van plaatjes vergelijken. Nogmaals dat bandjespatroon zegt niets over kenmerken van de persoon. Als men het wangslijmvliesmonster vernietigt heeft men bij de DNA fingerprint exact dezelfde hoeveelheid informatie over de verdachte als bij een vingerafdruk.

  • Hajé

    Ondanks dat er met DNA makkelijker misbruik gemaakt kan worden door verzekeringsmaatschappijen en andere risico analiserende bedrijven/ instanties, hoeft dat nog niet te betekenen dat je er op tegen bent. Bovendien, als justitie geen database aanlegt, dan doen zij dat zelf misschien wel. Ik denk dat hier dan ook het risico schuilt van de gedachte om DNA af te nemen bij de geboorte. Hier ben ik dan ook wel op tegen. Mits echter dezelfde zorgvuldigheid wordt betracht door justitie als waar wij bij het bewaren en beschermen van alle andere informatie ( die wij hun als samenleving toe staan te vergaren) vanuit gaan, dan lijkt mij het bezwaar tegen het op niet te hoogdrempellige grondslag toestaan van DNA niet zo ernstig.

    Iets heel anders echter is de bewijskracht van DNA. Niemand zal betwijfelen dat een door DNA aan iemand toegewezen “haar” ook van die persoon afkomstig is (ik in ieder geval niet), maar wat meer dan dat je op een bepaalde plaats een haar van iemand hebt gevonden zegt dit nu?

    Tijdstip, aanwezigheid, toedracht van het gebeurde ????

    In tegenstelling tot een vingerafdruk is er bij DNA veel minder ruimte om conclusies te trekken uit het aangetroffenne.

    Ik wil onmiddelijk aannemen dat een politiearts die sperma aantreft in de vagina van een verkrachtingsslachtoffer kan concluderen dat de DNA eigenaar hier aanwezig is geweest en zelfs, zij het vermoedelijk, seksueel contact heeft gehad met de persoon in kwestie.

    Maar is een zelfde conclusie gerechtvaardigd als er geen sperma, maar huidschilfers worden gevonden? Kunnen die daar ook zijn gekomen door die jongen aan wie zij zich vier uur daarvoor even steunde toen zij viel in de disco? Zij schramde hem tenslotte? Je ziet met een klein fantasietje maak je de bewijskracht dat de DNA eigenaar van de huidschilfers ook bij de verkrachting betrokken was alweer zeer onwaarschijnlijk.

    Als we daarmee teruggaan naar de huidige situatie:

    DNA mag worden afgenomen bij zeer zware delicten (de verdenking daarvan tenminste, straffen 8jr+)en bij nog een groot aantal verdenkingen in de trand van verkrachting en geweldpleging. Zie overigens voor een compleet overzicht wtboek van Strafvordering art.195a.

    Het uitbreiden naar andere misdaden en zelfs overtredingen brengt, zie boven, wel een heleboel extra werk mee, maar levert het ook een vereenvoudigde bewijslast?

    Ik vraag mij dit serieus af. Ik hoop daarom dat naast het ethisch vraagstuk ook het economisch en praktisch vraagstuk worden beantwoord alvorens de politie op te zadelen met nog meer werk.

  • KGB007

    Ik ben van mening dat dat moet kunnen. Als daardoor de schuldige uit de bus komt vind ik dat een goede zaak. Het aanmaken van een DNA databank staat mij ook wel aan mits daar alleen maar criminelen die eerder een delict hebben begaan in opslaan. (Hetzelfde dus als een vingerafdruk).

    Wij van de KGB gebruiken dit al jaren. :-))

  • Willem

    De vraag is alweer een tijdje geleden maar ik kreeg vandaag een bericht van iemand die een aantal internetbronnen kende op het gebied van DNA onderzoek bij rechtzaken. Wellicht nog interessant…