Hoi lezer!
Ik hoorde pas mijn vader in tongen spreken. Voor de niet-christenen: het spreken van een taal die je niet kent, en waarmee je God dankt. Het was een taal die eigenlijk nergens op leek, misschien een beetje op arabisch. Toch was het heel gek, omdat mijn vader met zijn LBO-opleiding nooit zomaar een andere taal zou kunnen spreken. Nou vroeg ik me af of hier een taalkundige verklaring voor is. Als dit niet het geval is, zou het een bewijs kunnen zijn voor God.
Peter
Er is onderzoek gedaan naar het spreken in tongen. Het blijkt dat de vorm
altijd sterk lijkt op de taal/talen die goed worden beheersd door de persoon
in kwestie. Grammaticale elementen zijn niet of nauwelijks te ontdekken,
hoewel de intonatie (ook) erg veel lijkt op de moedertaal en er dus wel
dingen als zinnen en woorden te onderscheiden zijn. De verklaring is dus
dat het gebrabbel is, soms in een staat van trance, soms ook niet.
Er zijn anekdotes dat een spreker in tongen soms verstaan werd door een
andere persoon. Aan deze verhalen wordt ook binnen de tong-spreek-
kringen sterk getwijfeld; een aantal zijn er namelijk van overtuigd dat het
een heilige taal is, die je dus nooit als menselijke taal zou kunnen verstaan.
Als mensen in trance zijn verliezen ze gedeeltelijk de controle over hun doen en laten. Dat wil niet zeggen dat ze daarom niet normaal zijn, het is namelijk een normale reactie. Sommige mensen kunnen gaan ‘hoppen’ als ze aan het mediteren zijn, terwijl anderen op andere manieren bepaalde emoties uiten. Dat kan variëren van brabbelen tot heftigere reacties.
Vraagjes:
1) hoe weet je zeker dat het hier een TAAL betrof, en niet zinloos gebrabbel? Kende jij deze ‘taal’ soms zelf?
2) Als je deze taal niet kent, hoe weet je dat God werd bedankt?
3) Praat je vader wel eens vaker in tongen? Zo ja, wanneer dan?
4) wat vond je vader er zelf van? Kon hij het zich bijvoorbeeld herinneren?
bd
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's